Cudzoziemiec zawstydza Izraelitów swoją wiarą. Wie, że Bóg może wszystko.
Liturgia Słowa pokazuje dziś bezgraniczność Boga. W dwóch znaczeniach.
Pierwsze ilustruje najpierw modlitwa Salomona, który przy poświęceniu świątyni prosi Boga: wysłuchaj wszystkich, którzy będą do Ciebie zanosili modlitwy w tej świątyni. Obraz potęgi Boga, który może wszystko, dopełnia przekonanie setnika: Powiedz tylko słowo. Wie, że słowo Boga ma bezgraniczną siłę rozkazu. Z wojskowego doświadczenia bierze pewność, że tego, kto ma władzę, wszyscy słuchają.
Ale jest jeszcze drugie znaczenie. Pierwsze czytanie, psalm oraz Ewangelię łączy fakt, iż wszystkie one traktują o cudzoziemcach. Salomon w modlitwie przy poświęceniu świątyni ukazuje mądrość swej wiary: prosi Boga, by słuchał każdego, nie tylko Izraelitów, lecz i cudzoziemców. Wie, że Bóg jest bezgraniczny, przeczuwa, że wiara nie ma granic, że chwalić go mogą i będą wszystkie narody. Dopełnia to znaczenie setnik, rzymski żołnierz, obcokrajowiec, który zawstydza Izraelitów swoją wiarą.