Jezus łamie zasady dobrej i skutecznej rekrutacji i bez ogródek zapowiada uczniom, że są posłani jak owce między wilki.

Mało optymistyczna wizja. Jednak Uczniowie Pana Jezusa nie tracą pokoju – wiedzą że Słowo Jezusa jest wieczne, a Ewangelia niezniszczalna.

Tą nadzieją i tym pokojem mają się dzielić z tymi do których są posłani.

Przeczytaj: Łk 10,1-9

Tweety:

Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało;

proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki.

Rozważanie:

Jezus uświadomił uczniów o tym, że ich misja może wiązać się z ofiarami i wyrzeczeniami. Nawołuje jednak do ufności. Ofiary, nawet jeśli są, to nigdy nie są daremne. Od starożytności wilk był symbolem okrucieństwa, żarłoczności, gwałtu i przemocy. Kontrast jest więc ogromny: łagodność owcy i gwałtowność wilka. Czy zatem Chrystus posyła uczniów zupełnie bezbronnych? Otóż nie! Uczniowie Jezusa niosą w świat pokój Jezusa, który często nie ma nic wspólnego ze „świętym spokojem”.

Sami przepełnieni pokojem są wolni od lęku i niepewności. Oni wyruszyli pewni powodzenia swojej misji, bo nie działali własną mocą, nie stawiali na swoje umiejętności, lecz na moc Jezusa i Jego mądrość.

Modlitwa:

Panie, uczyń mnie dziś sługą Twojego pokoju. Niech dostępują go dziś Ci, do których mnie poślesz. Może wydają mi się wilkami, jednak niczego się nie boję, bo jesteś cały czas przy mnie.

Ta ufność jest moim pokojem! Amen.