Widzieliśmy Jezusa który ma moc odpuszczania grzechów, uwalniania z niemocy, paraliżu i trądu. Dziś widzimy Go jako Pana szabatu. Ewangelista Marek przedstawia nam „krok po kroku” tożsamość Jezusa. Nadejście Mesjasza to nowy dzień, „dzień siódmy”, pełnia czasów.

Przeczytaj: Mk 2,23-28

Tweety:
To szabat został ustanowiony dla człowieka.
A nie człowiek dla szabatu.
Syn Człowieczy jest panem szabatu.

Rozważanie:
Szabat jest dniem Pana, gdzie spotkanie z Bogiem miało przypominać, że jest on ostatecznym celem każdego naszego działania. Bo każdy człowiek jest stworzony dla szabatu – pełnego odpoczynku z Bogiem.

Jezus nie jest wrogiem przykazania dotyczącego szabatu, sprzeciwia się jedynie faryzejskiemu rozbudowaniu prawa szabatu. Stary Testament podaje jedynie proste przykazanie, by święcić szabat, jednak nauczyciele religijni wyodrębnili 39 rodzajów zajęć, których nie można było wówczas wykonywać, m.in. przeprowadzać żniw.

To staje się właśnie „zarzutem” stawianym Jezusowi. Faryzeusze zrównali zrywanie kłosów ze żniwami i w ten sposób uznali to za przekroczenie jednego ze zwyczajowych przepisów.

Dla uczniów jednak szabat trwa cały czas, gdyż ich bycie blisko Jezusa jest odpoczynkiem w obecności Boga. Dla nich dzień szabatowy spędzany wraz z Jezusem osiągnął najlepszą formą wypełnienia przykazania. Słyszą najlepsze kazania w synagogach, są świadkami znaków i cudów, widzą radość i uwielbienie dla Boga ze strony coraz większej liczby ludzi.

Modlitwa:
Panie, oczyszczaj moją religijność by jest zasady i przepisy nie przysłoniły mi Ciebie. Przyjdź z pokojem szabatu do mojego życia. Przyjdź z Twą obecnością, niech będzie ona pokojem bez zmierzchu. Przecież wszystko co mamy jest Panie Twoją własnością. Amen.