Wspólnota jest wielkim darem! Należy ją chronić i dbać o każdego z jej członków. Grzech izoluje, wpędza nas w obojętność, lekceważenie. Wyrządza krzywdę każdemu z członków wspólnoty, bo zawsze rani całe Ciało Chrystusa. Dlatego upomnienie jest naszym obowiązkiem wobec braci i sióstr, wobec całego Kościoła.

Przeczytaj: Mt 18,15-20

Tweety:

Gdy brat twój zgrzeszy,

idź i upomnij go w cztery oczy.

Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata.

Celem upomnienia jest „pozyskanie brata”. W Kościele jesteśmy sobie nawzajem potrzebni, a grzech powoduje, że tracimy tego, kto zgrzeszył przeciw nam.

Upominanie drugiego człowieka jest więc tak naprawdę w naszym interesie, ale ten interes polega nie na tym, że wykazujemy naszą wyższość, ale na tym, że nie pozostajemy sami jak palec. A nasze bycie razem z innymi jest warunkiem niezbędnym w drodze do Nieba, bo Niebo polega właśnie na tym, że jesteśmy razem – bez cienia egoizmu i nienawiści.

Modlitwa:

Panie proszę Cię o łaskę wrażliwego serca, tak bym potrafił nazywać zło po imieniu, ale w bracie lub siostrze dostrzegał Twoje umiłowane dziecko.

Wiem że grzech chce niszczyć, dzielić – ja chcę ocalać mój Kościół. Amen.