Miejsce wielkiej klęski czcicieli Baala jest dziś jednym z ważniejszych miejsc kultu Niepokalanej. Tu, na duchowości Eliasza, powstał zakon karmelitów.
Położenie i mapa:
Karmel to łańcuch górski rozciągający się na południowy wschód od Morza Śródziemnego (Hajfa, północny Izrael). Ma 39 km długości i ok. 7 km szerokości, a najwyższy szczyt znajdujący się nad Zatoką Hajfy sięga 546 metrów n.p.m.
Dzięki sprzyjającemu klimatowi miejsce jest bardzo urodzajne, bogate w różnorodną faunę i florę. W pierwszej połowie XX wieku tereny góry Karmel zostały zalesione, tworząc obecnie piękny Park Narodowy Góry Karmel, wpisany w 1996 r. na listę UNESCO.
Nieopodal nad morzem znajduje się klasztor karmelitów Stella Maris. Przyklasztorny kościół zbudowany jest na grocie znajdującej się w prezbiterium – właśnie tam przebywał prorok Eliasz. Niedaleko jest też klasztor karmelitanek.
Znaczenie:
Nazwa Góry Karmel oznacza bogaty w roślinność las, niektórzy tłumaczą ją na „Boża Winnica” czy „Boży Ogród”. Rzeczywiście, bogata roślinność, urodzajność i urok miejsca przyczyniły się do tego, że w Biblii, szczególnie w księgach prorockich czy w Pieśni nad Pieśniami (Pnp 7, 6), góra Karmel stała się symbolem piękna, a także obrazem eschatologicznym (Jr 46, 18).
W grotach tej góry zamieszkiwał prorok Eliasz i właśnie tam dokonało się jego zwycięstwo nad wyznawcami bożka Baala (1Krl 18). Tradycja głosi, że na górze Karmel odpoczynek zrobiła sobie święta Rodzina uciekająca przed Herodem do Egiptu.
Już w starożytnym chrześcijaństwie liczne groty góry Karmel upodobali sobie odwołujący się do duchowości Eliasza i Jana Chrzciciela pustelnicy, do których duchowości nawiązuje zakon karmelitów. To karmelici również spopularyzowali Karmel jako miejsce kojarzone z Maryją: obłok Eliasza (1 Krl 18, 42-45) stał się obrazem Pośredniczki łask: jak obłok po suszy przyniósł ożywiający deszcz, tak Niepokalana dała grzesznemu światu Źródło Życia – Zbawiciela.
Najważniejsze wydarzenia:
Zwycięstwo Eliasza nad prorokami bożka Baala
Zdjęcia: