Św. Kazimierz, królewicz patronuje dzisiejszej liturgii. To wyjątkowy władca, ze względu na drogę jaką przeszedł. Umiał jako władca przejść przez ziemskie królestwo wprost do królestwa niebieskiego. Jak to zrobił?

Odkrył to, wpatrując się w Chrystusa, że wielkość władzy leży w służbie. Dziś dobry dzień, by pamiętać o tych którzy nami rządzą: naszych szefach, przełożonych, liderach – prośmy dla nich o codzienną pomoc św. Kazimierza, by umieli rządzić i służyć jednocześnie.

Przeczytaj: J 15,9-17

Tweety:
„Trwajcie w miłości mojej”
„Wy jesteście przyjaciółmi moimi”
„To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”

Rozważanie:
To niezwykle intymna Ewangelia. Jezus odsłania się przed Apostołami. Zdradza swoją największą tajemnicę. Mówi o Ojcu – wyznaje Mu miłość, mówi o Apostołach – im też wyznaje miłość. To jedno wielkie wyznanie miłości, w którym jest miejsce dla mnie. On czeka teraz na moje wyznanie miłości. Jezus nie chce mieć we mnie jedynie posłusznego sługi. On chce kochającego przyjaciela. Dopiero, gdy to odkryję, będę mógł dzielić się miłością z bliźnimi – to będzie znak, że trwam w Jego miłości.

Modlitwa:
Dziękuję Ci Jezu, że pozwoliłeś mi usłyszeć to niezwykłe wyznanie miłości. Dziękuję, że nazywasz mnie przyjacielem, choć czasem kompletnie na to nie zasługuję. Twoja miłość do Ojca ośmiela moją tęsknotę: ja też chce być blisko tej miłości, też chcę w niej trwać. Chcę dziś pokochać Twoje przykazania, by trwać w Was. Amen.

Więcej na dziś:
Syr 51,13-20
Ps 16,1-2a i 5.7-8.11