Słowa Jezusa budzą w uczniach wiele pytań, a nawet lęk o przyszłość.

Jednak wszystko to, co czeka uczniów, to preludium do chwały jaka czeka tych, co będą wierni wierze w Chrystusa. Smutek zaciemnia i zawęża horyzont – ale jest to błogosławiony czas „pszenicznego ziarna”, musi ono obumrzeć by przynieść owoc.

Przeczytaj: J 16,16-20

Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił.

Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.

Rozważanie:

Uczniowie Jezusa to ludzie żyjący w poprzek świata, jakby nieustannie niedopasowani. To ludzie już z nowego świata, z zupełnie inną perspektywą – swojego zmartwychwstania.

Smutek ucznia jest jego tęsknotą za Jezusem, za bliskością jakiej nikt nie jest w stanie ukoić. Dlatego żyjemy w niespełnieniu, w pół drogi, wyczekując tego, co przed nami. Wyśmiani i niezrozumiani cierpimy, lecz wiemy, że będziemy ocaleni.

Wszystko jest jednak tylko chwilą, mgnieniem oka, gdy patrzymy na trud i ucisk z perspektywy życia wiecznego.

Modlitwa:

Panie, pozwól mi być uczniem, który dzień po dniu poznaje Cię lepiej.  Zabierz z mego serca lęk i niepewność, wlej w nie odwagę i męstwo jakie przychodzą z Twoim Duchem. Amen.