Ja śpię, lecz serce me czuwa: Cicho! Oto miły mój puka! Pnp 5,2
Rozważanie:
Słowa księgi Pieśni nad pieśniami Kościół od początku interpretował jako metaforyczny opis miłości między duszą chrześcijanina a Chrystusem. Nasze ciała śpią, czasem nawet nasze dusze bywają uśpione, ale coś w nas, choćby najmniejszego i niewidocznego, stale czuwa, stale oczekuje umiłowanego Oblubieńca.
Maranatha, przyjdź, Panie! A Chrystus przychodzi, puka, czeka na odpowiedź. Czuwajmy, wsłuchujmy się w Jego głos.
Do wykucia:
Ja śpię, lecz serce me czuwa: Cicho! Oto miły mój puka!