Dziś widzimy na własne oczy, że Jezus jest posłany do grzesznika. Czyli w pierwszym rzędzie nie „do nich”, ale „do mnie”.  W tym jest cała tajemnica wspólnoty Kościoła. W środku Jezus, a wokół uczniowie, grzesznicy, złodzieje. Dla wszystkich jest lekarzem. Swoją bliskością i świętością oczyszcza ich życie. Zbawienie jest przyjęciem Jezusa pod swój dach, bez względu jak nasze życie obciąża grzech.

Przeczytaj – Mk 2,13-17

Tweety:
wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami
Było bowiem wielu, którzy szli za Nim
Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników

Rozważanie:
Nasz grzech nie stoi na przeszkodzie powołania nas przez Jezusa na uczniów. Jego posiłek z grzesznikami, ukazuje wielką cierpliwość Boga wobec tych, którzy za nim idą, a nie zerwali jeszcze ze swoim grzechem. Eucharystia, której proroctwem jest ten posiłek, nie jest pokarmem dla doskonałych. Jest przede wszystkim lekarstwem, „wiatykiem” dla wszystkich, którzy mają przed sobą drogę do Jezusa.

Ucz się dziś od Jezusa. On nie wyklucza nikogo. Po środku wspólnoty Kościoła jest zawsze Jezus i ostatni, najbardziej oddalony grzesznik. Jeśli odrzucasz grzesznika, zamykasz się na Jezusa. Nie tworzysz już Kościoła, ale sektę doskonałych i sprawiedliwych.

Modlitwa:
Jezu, otwórz moje oczy na to że jestem grzesznikiem. Wyrwij mnie dziś z poczucia mojej porządności i sprawiedliwości. Mój grzech oddala mnie od Ciebie, ale nigdy nie oddali Ciebie ode mnie. Z całą prawdą o moim życiu, wezwij mnie dziś bym poszedł za Tobą. Amen.