Kiedy ostatnio czytałem listy św. Pawła Apostoła, zadałem sobie proste pytanie. Uwaga, odpowiedzieć na nie mogą tylko osoby, które piszą listy!

Jak ktoś zrozumiałby moje listy, gdyby nie znał mojego życiorysu i mojej relacji do osoby, do której piszę? Podejrzewam, że nie zrozumiałby wcale, a już na pewno nie zrozumiałby ich w odpowiednim kontekście. Dlatego wszelka lektura zbiorów listów znanych postaci automatycznie wiąże się z poznaniem biografii danych osób.

Przykładając powyższą myśl do twórczości św. Pawła, należałoby przed lekturą dowiedzieć się tego, kim był, skąd pochodził, czym się w życiu zajmował (także zawodowo), dlaczego pisał akurat do Rzymian, czy Koryntian, a nie na przykład do Galilejczyków. Chciałbym choć w małym stopniu te wszystkie fakty przybliżyć, opierając się na najlepszym źródle – Piśmie Świętym.

Szaweł – z hebrajskiego Szaul, czyli uproszony, upragniony. Mówi sam o sobie: „Ja jestem Żydem urodzonym w Tarsie w Cylicji (Dz 22, 3)”. Co to dla nas oznacza? Paweł od początku przebywał wśród pogan – urodził się poza Palestyną, w pogańskim mieście.

Żydem był tylko z pochodzenia, o czym zresztą wspomina w liście do Filipian, chwaląc się swoim rodowodem: „Jestem hebrajczykiem z pokolenia Beniamina (Flp 3, 5)”. Tekst Dziejów określa także, do którego stronnictwa należał adresat późniejszych listów, mówiąc: „Jestem faryzeuszem i synem faryzeuszów (Dz 23, 6)”. Wydarzenia z jego życia pozwalają nam na określenie daty urodzenia w granicach 2-8 roku po Chrystusie.

Dzięki tym kilku faktom, powoli zaczyna się budować nam konkretna postać Pawła. To jednak dopiero „pierwszy krzyk” małego, żydowskiego chłopca, dla którego Bóg przygotował niesamowity scenariusz życia.