W Bogu wszystko jest doskonałe. Wydaje się jednak, że czułym miejscem jest Boża pamięć. Moja skrucha, żal, sakramentalna spowiedź jest w stanie ją kompletnie wykasować. To nie słabość, to miłosierdzie.

Przeczytaj: Ps 103, 1-4.8-9.11-12

Tweety:
„On odpuszcza wszystkie twoje winy.”
„Nie zapamiętuje się w sporze, nie płonie gniewem na wieki.”
„Jak odległy jest wschód od zachodu, tak daleko odsunął nasze winy.”

Rozważanie:
My wciąż tak nie potrafimy – żyjemy pamięcią o grzechach swoich, krzywdzie innych ludzi. Nawet gdy przebaczymy, zostaje pamięć. Psalmista zachęca nas byśmy chwalili Boga za jego miłosierdzie. Każda zwrotka psalmu to zachęta do wdzięczności, że Bóg tak hojny jest w zapominaniu. Gdy tylko chcemy przyłożyć do Boga kalkę naszego ludzkiego postępowania, wracajmy do tego psalmu. Gdy przyjmujemy przebaczenie w spowiedzi, wracajmy do tego psalmu. Gdy pragniemy opowiedzieć innym jaki jest nasz Bóg, wracajmy do tego psalmu. Miłosierdzie maluje najpiękniejszy portret Boga.

Modlitwa:
Błogosławię Cię Panie za Twoje miłosierdzie. Dziękuję, że w Twoim sercu nie ma miejsca na pamięć o moim grzechu. Daj mi skruszone serce i ufność, by nie było we mnie lęku przed wyznaniem grzechów. Jesteś dobry, pełen zmiłowania, odsuwasz grzech, przybliżasz siebie. Dziękuję Ci za cud Twojego miłosierdzia. Amen.

Więcej na dziś:
Jk 5,9-12
Mk 10,1-12