Ze zdziwieniem odkrywamy, że Maryi nie jest obcy lęk podczas Zwiastowania. Jej Niepokalane Poczęcie nie sprawiło, że stała nad – człowiekiem. Wprost przeciwnie, jest w pełni ludzka. Jednocześnie zaniepokojona i ufna. I to właśnie w niej ludzka natura staje się miejscem działania Boga. Od tej pory nasze człowieczeństwo jest miejscem przebóstwienia.

Przeczytaj – Łk 1,26-38

Tweety:
Oto poczniesz i porodzisz Syna
Nie bój się
Niech Mi się stanie

Rozważanie:
Życie Maryi to życie za jakim tęsknimy i jakiego oczekujemy. Życie w którym Bóg jest najbliżej jak się da. Jest naszą codziennością i sensem naszego życia. Życie bez skutków grzechu pierworodnego, a jednocześnie kompletnie spełnione i szczęśliwe.  Żyjemy wciąż w Adwencie, wciąż oczekując, ale cudownie że mamy Maryję. W niej widzimy, że Bogu warto mówić „tak”.

Modliwa:
Maryjo, jesteś przewodniczką w mojej drodze do Jezusa. Znasz moj lęk, obawy i niepewność. Czasem wciąż nie potrafię przyjąć Boga w swoim życiu. Zaufać mu do końca, powierzyć swoje życie. Ty sama ucz mnie jednak przyjmować Słowo. Amen.