Żaden katolik nie ma wątpliwości, że dniem świętym jest niedziela. Tymczasem… trzecie przykazanie dekalogu odczytane z Biblii, brzmi następująco: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić” (Wj 20, 8). A szabat, czyli siódmy dzień tygodnia to sobota.
Argumenty za sobotą
Trzecie przykazanie dekalogu w wersji biblijnej podaje dokładne uzasadnienie, czemu sobota jest dniem świętym: „W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty” (Wj 20, 11, por. Rdz 2, 2-3).
Jahwe nakazał świętowanie szabatu jako znak przymierza między Bogiem, a wszystkimi pokoleniami Izraela (Wj 31, 12-17, por Ez 20, 12). Także Jezus, jako prawowierny Żyd, udawał się w szabat do synagogi, gdzie nauczał (Mk 1, 21; Łk 4,16; Dz 13, 42-44; 16,13; 17, 2; 18, 4). Adwentyści Dnia Siódmego podtrzymują zwyczaj świętowania w sobotę, twierdząc, że przykazanie dekalogu nigdy nie zostało zniesione.
Argumenty za niedzielą
Dlaczego więc świętujemy w niedzielę, skoro jest to pierwszy (nie siódmy!) dzień tygodnia? Niedzielę świętujemy jako dzień, w którym zmartwychwstał Chrystus i symboliczny początek Nowego Stworzenia, a nie jako pamiątkę stworzenia świata i „odpoczynku Boga” oraz przymierza z narodem wybranym.
Zmartwychwstały Chrystus kilkakrotnie ukazywał się uczniom w tym dniu (J 20,1.19.26; Łk 24,1.13.33.34.36). Apostołowie spotykali się regularnie co tydzień w pierwszy dzień po szabacie (J 20, 26). Zesłanie Ducha Świętego nastąpiło właśnie w niedzielę podczas wspólnego przebywania apostołów (Dz 2,1, por. Kpł 23,15). Pierwotny Kościół gromadził się na „łamaniu chleba” (czyli na Eucharystii) w niedzielę (Dz 20, 7), wtedy też odbywało się zbieranie składek (1 Kor 16, 2).
Świadectwa patrystyczne, poczynając od „Didache” (ok. 90 r.) pokazują, że niedziela była od początku dniem świętym dla wyznawców Chrystusa, a trzecie przykazanie dekalogu już w czasach apostolskich zaczęto odnosić do niedzieli.
Wnioski
Początkowo chrześcijanie, którzy w większości byli Żydami, modlili się z wyznawcami judaizmu w synagodze w dzień szabatu, a w pierwszy dzień po szabacie spotykali się na liturgii chrześcijańskiej. Kiedy chrześcijanami stali się w większości ludzie nie wywodzący się z narodu wybranego, świętowanie szabatu w sposób naturalny zanikło, jako „cień spraw przyszłych” (por. Kol 2, 16-17).
W centrum naszej wiary znajduje się Chrystus i dlatego dzień Jego zmartwychwstania nazywamy Dniem Pańskim. Najważniejszym elementem tego dnia jest „wieczerza Pańska”, ponieważ właśnie na niej cała wspólnota wiernych spotyka zmartwychwstałego Pana, który zaprasza na swoją ucztę (por. KKK 1166).